امروز جامعه در حال پیشرفت، نیازمند افرادی مسئول و خودكفا است و آموزش مسئولیت پذیری به كودكان نیازمند جوی خاص در خانه و مدرسه است
بررسی میزان مسئولیت پذیری در حیطه خانواده و جامعه بین دانش آموزان دختر مدارس عادی و غیر انتفاعی
دسته بندی
روانشناسی و علوم تربیتی
فرمت فایل
doc
حجم فایل
301 کیلو بایت
تعداد صفحات
100
برای دانلود فایل روی دکمه زیر کلیک کنید
دریافت فایل
بررسی میزان مسئولیت پذیری در حیطه خانواده و جامعه بین دانش آموزان دختر مدارس عادی و غیر انتفاعی
« فصل اول »
تعاریف و مفاهیم
مقدمه
آغاز زندگی اجتماعی كودك
مهمترین مراحل تحول شخصیت اجتماعی كودكان از نظر مید :
جامعه پذیری
عوامل یا كارگزاران جامعه پذیری
عوامل دیگر
هدفهای جامعه پذیری
اجتماعی شدن
پاسخ به این سؤال كه آیا انسان اجتماعی است؟
گونه های اجتماعی شدن
تأثیر هنجار ها بر اجتماعی شدن فرد
اهداف اجتماعی شدن
عوامل اجتماعی شدن
خانواده
روابط همالان
مدارس
رسانه های همگانی
سایر عوامل اجتماعی شدن
باز اجتماعی شدن
روشهای پرورش مسئولیت پذیری و رشد عزت نفس
« فصل دوم »
چهارچوب عملی تحقیق
موضوع تحقیق
اهداف تحقیق
هدف کلی
هدف جزئی
طرح مسئله تحقیق
فرضیات
جامعه آماری
واحد آماری
روش نمونه گیری و حجم نمونه
روش تحقیق
تعاریف و مفاهیم
پیشینه تحقیق
مسئولیت آموزش ارزش ها وظیفه همه نیروهای تربیتی جامعه
نتایج پژوهش به شرح زیر بوده است :
« فصل سوم »
توصیف یافته های آماری
« فصل چهارم »
تجزیه و تحلیل داده ها و
آزمون فرضیات
« فصل اول »
تعاریف و مفاهیم
مقدمه
آغاز زندگی اجتماعی كودك
مهمترین مراحل تحول شخصیت اجتماعی كودكان از نظر مید :
جامعه پذیری
عوامل یا كارگزاران جامعه پذیری
عوامل دیگر
هدفهای جامعه پذیری
اجتماعی شدن
پاسخ به این سؤال كه آیا انسان اجتماعی است؟
گونه های اجتماعی شدن
تأثیر هنجار ها بر اجتماعی شدن فرد
اهداف اجتماعی شدن
عوامل اجتماعی شدن
خانواده
روابط همالان
مدارس
رسانه های همگانی
سایر عوامل اجتماعی شدن
باز اجتماعی شدن
روشهای پرورش مسئولیت پذیری و رشد عزت نفس
« فصل دوم »
چهارچوب عملی تحقیق
موضوع تحقیق
اهداف تحقیق
هدف کلی
هدف جزئی
طرح مسئله تحقیق
فرضیات
جامعه آماری
واحد آماری
روش نمونه گیری و حجم نمونه
روش تحقیق
تعاریف و مفاهیم
پیشینه تحقیق
مسئولیت آموزش ارزش ها وظیفه همه نیروهای تربیتی جامعه
نتایج پژوهش به شرح زیر بوده است :
« فصل سوم »
توصیف یافته های آماری
« فصل چهارم »
تجزیه و تحلیل داده ها و
آزمون فرضیات
پرسشنامه
فصل اول
مقدمه
امروز جامعه در حال پیشرفت، نیازمند افرادی مسئول و خودكفا است و آموزش مسئولیت پذیری به كودكان نیازمند جوی خاص در خانه و مدرسه است.
بایستی شرایطی فراهم كرد تا كودكان و نوجوانان، ابزارهای نگرش و ارزشیابی پیدا كنند تا به كمك آنها بتوانند بهتر تصمیم گیری كنند. تصمیماتی كه آنان را در این دنیای پیچیده به سوی زندگی بارور و رضایت بخش رهنمون كند. انسانهای امروز بیش از بیش نیازمند پذیرش مسئولیت برای زندگی و سرنوشت خود هستند و این امر میسر نمی شود مگر اینكه مبنای آموزش و پرورش آنها مبتنی بر افزایش درك كودكان و نوجوانان در مورد نقش خود آنها به تعیین سرنوشت و ساخت كیفیت زندگیشان باشد و برای رسیدن به این اهداف، سعی و كوشش و برنامه ریزی دقیق لازم است.
آغاز زندگی اجتماعی كودك
همانطور كه می دانیم انسان اجتماعی متولد شده و از زمانی كه كودك به مادرش مهر می ورزد و یا به دیگران احساس عشق ، حد و یا دشمنی می كند ، اجتماعی است . روان شناسان تربیت اولیه را در شكل گیری شخصیت كودك بسیار مؤثر دانسته اند .
فروید اولین كسی كه نقش نخستین تربیت را در تشكیل شخصیت كودك عنوان كرد ، و جامعه شناسان را بر آن داشت تا از این دریچه به افراد و گذشتة آنان بنگرند و به تحصیل آن بپردازند . چرا كه شخصیت هر فرد از تركیب دو زمینه فطری و اكتسابی صورت می پذیرد . بدین معنا كه بعضی از خصوصیات زمینه وراث و ژنتیكی دارند و برخی از آنها اكتسابی است. رفع نیازهای زیستی نوزاد و گرفتن پستان مادر و مكیدن و شیرخوردن، خوابیدن و نظایر آن، به طور غریزی و بدون آموزش صورت می پذیرد. ولی در زمان اندك، زمانی كه كودك دست خود را برای گرفتن اشیاء ( خوب یا بد ، خطرناك و یا بی خطر ) دراز می كند، وقتی كه سراپا ایستاده آهنگ راه رفتن می كند، آموزش و پرورش اهمیّت و ضرورت خود را می نمایاند، در این موقع است كه مرحله ی یادگیری كودك آغاز می گردد. اساس یادگیری اجتماعی كودك كه با مشكلات آموزشی نیز توأم است. از وقتی شروع می شود كه با« دیگری »مواجه می گردد.یعنی اولین برخورد وی با افراد غیر از والدینش، یا افرادی چون خودش كه تا كنون در ذهن و تصورش نبوده است.
او نه پدر و مادرش است و نه اسباب بازی، بلكه او« دیگری » و بیگانه است. كودك در نخستین برخورد و با این« دیگری » اولین نیاز اجتماعی شدن را درك می كند . و با این احساس « زندگی اجتماعی » وی آغاز می گردد. در برابر این وضع جدید مبهوت و سرگردان می شود. نمی داند چه بكند و چه واكنشی از خود نشان دهد. بخندد ، گریه كند ، سازش نماید و یا تسلیم شود. احساس نیاز اجتماعی از طرفی در« خویشتن خود » و از طرف دیگر، كشمكش درونی ایجاد می كند و، واكنش پناه بردن به مادر را در وی می آفریند. كودك تا چهار سالگی در مرحلة سرگردانی و تزلزل تصمیم قرار دارد. تسلط بر دیگران را با همكاری با دیگران و شیر را با سازش در هم می آمیزد. چرا كه هنوز یادگیری انجام نشده و تجربة اجتماعی را كسب نكرده است او باید بعضی از بازتاب های اجتماعی را كه بكارگیری آنها لازمة زندگی اجتماعی است، و نیز اصول و قواعد رفتارهای لازم و مورد قبول اجتماع را از طریق خانواده و بعضی از نهادها بیاموزد.
در این صورت كه فرد با حفظ خویشتن خود شخص اجتماعی می شود و با جامعه و محیط اجتماعی خود روابط پیدا می كند این یادگیری اجتماعی به تدریج تا ۹ سالگی صورت می پذیرد و ادامه می یابد .
مهمترین مراحل تحول شخصیت اجتماعی كودكان از نظر مید :
به عقیده مید كودك طی دو مرحله شخصیت اجتماعی و خودش شكل می گیرد كه عبارتند از مرحلة نمایشی و مرحله بازی . كودك در مرحلة نمایش نقشهای آدمهایی كه برایش مهمند ، مانند پدر ، مادر ، برادر ، یا خواهر را یاد می گیرد و از این طریق نقشهای متنوعی را به نمایش می گذارد و خودش را در نقشهای گوناگون می بیند كه در آینده بخشی از شخصیت و خود اجتماعی او را می سازند . اما در این مرحله ، كودك هر یك از این نقشها را به گونه ای جداگانه و بدون ارتباط متقابل آنها فرا می گیرد . هر كودكی برای آن كه ادراك یكپارچه تر و منسجمتری از خود و جامعه اش به دست آورد ، باید علاوه بر مرحلة نمایشی مرحلة بازی را نیز پشت سر گذارد تا به خود و شخصیت اجتماعی كاملی دست یابد . در این مرحله ، كودك چشم انداز فراگیری از نقشهای گوناگون اجتماعی را در قالب یك جامعیت یكپارچه و تعمیم یافته به دست می آورد و در نتیجه ، به ادراك منسجمتری از خود نیز دست می یابد .
جامعه پذیری
همانطوریكه اشاره شد كلیه عناصر جامعه (از جمله گروههای اجتماعی، خرده گروهها و حتی كوچكترین عنصر آن یعنی فرد) به طور مستمر و مداوم در حال تغییر و تحول می باشند .
افراد جدیدی كه به جامعه می پیوندند (مثلاً نوزادان) ضرورتاً باید با هنجارها ،معیارها، ضوابط و ارزشهای اجتماعی و فرهنگی جامعه آشنا شده و خود را با آنها همساز و هماهنگ نمایند .فرایند و جریانی كه از طریق آن عناصر فرهنگی و اجتماعی به افراد جدید هر جامعه منتقل شده و در درون آن جایگزین می شوند را جامعه پذیری می نامند .
جامعه پذیری جریانی است كه الگوها ، مفاهیم اجتماعی ، ضوابط رفتاری ، زبان ، ارزشهای فرهنگی و هنجارهای گروهی را به افراد جامعه انتقال می دهد .
جامعه پذیری ، در جریان زندگی اجتماعی ، فرد را با كلیة مظاهر جامعه و زندگی اجتماعی هماهنگ می نماید و او را برای زندگی اجتماعی مهیا و مجهز می كند .
كودكی كه در یك جامعه متولد می شود ، از هر گونه شناخت از محیط پیرامون ( از جمله محیط اجتماعی ) تهی و خالی است . روابط او با والدین و اطرافیان ، بتدریج معیارها و مفاهیم زندگی اجتماعی را ( در ذهن ) او تعبیه می كنند و كودك را به موجودی اجتماعی و همساز با عناصر مختلف حیات اجتماعی تبدیل می نمایند . این جریان را جامعه پذیری می خوانند .
جامعه پذیری در هر جامعه یا از طریق نهادها و سازمانهای اجتماعی ، فرهنگی با برنامه ریزی و به طریقی هدفمند صورت می گیرد ( نظیر خانواده و مدرسه ) و یا به صورت خود بخودی ( غیر برنامه ریزی شده ) از طریق خود فرد بدست می آید ( از طریق گروههای همبازی و . . . ) .
عوامل یا كارگزاران جامعه پذیری
فرآیند جامعه پذیری در بر گیرندة تأثیرات متفاوتی است كه در طول زندگی بر فرد وارد می آید مهمترین این تأثیرات عبارت است از تأثیر عوامل ( كارگزاران ) جامعه پذیری یعنی افراد ، گروه ها و نهادهای مهمی که وضعیت های ساختی را ، که جامعه پذیری درون آنها رخ می دهد ، فراهم می سازند . چهار عامل از عوامل یاد شده یعنی خانواده ، مدرسه ، گروه همسالان و وسایل ارتباط جمعی بویژه در جوامع نوین حائز اهمیت می باشند زیرا كه عوامل مذكور به طور مداوم و مؤثر بر هر كسی تأثیر می گذارند .
مدرسه عامل یا كارگزاری است كه رسماً توسط جامعه موظف به اجتماعی كردن نوجوانان در زمینة مهارتها و ارزشهای خاصی گردیده است .
در مجموعه مدرسه ، نوجوان برای اوّلین بار تحت نظارت مستقیم كسانی كه خویشاوند او نیستند قرار می گیرد . پس از این دیگر كودك در مدرسه به عنوان فردی مخصوص و شناخته شده محسوب نمی شود بلكه او اكنون یكی از افراد گروه دانش آموزان است و تابع همان مقررات و انتظاراتی است كه هر فرد دیگر تابع آنها می باشد .
موفقیتها یا شكستهای تحصیلی و چگونگی رفتار شخصی بخشی از سوابق رسمی و همیشگی فرد می شود و كودكان مدرسه ای می آموزند که خود را با همان معیار هایی که دیگران در مورد آنها بکار می برند ، ارزیابی کنند . مشاركت در زندگی مدرسه همچنین وابستگی و اتكای كودكان را به خانواده كاهش می دهد و ارتباطات جدیدی با جامعه بزرگتر كه ورای خانواده قرار دارد ،ایجاد می كنند.
عوامل دیگر
علاوه بر عواملی كه بیان شد.ممكن است مردم تحت تأثیر عوامل دیگر جامعه پذیری مانند، گروههای مذهبی، سازمانهای جوانان و بعدها در زندگی تحت تأثیر شركتها ،كلوپها، جنبشهای سیاسی و خانه های سالمندان ، قرار گیرند.
دنیس رانگ:توجه را به مفهومی جلب كرده است كه تحت عنوان« فراسوی جامعه پذیری انسان » نامیده است یعنی این عقیده كه ما اندكی بیش از محصول قابل پیش بینی جامعه پذیری هستیم كه بطور یكنواخت و سازگار با نظم اجتماعی آشنا شده ایم . او خاطر نشان می سازد كه مردم غالباً احساس می كند تحت اجبار و فشار جامعه قرار دارند كه آنچه را مایل به انجام آن نیستند ، انجام دهند و این نشانة آن است كه جامعه پذیری كامل نیست .
دریافت فایل
مقدمه
آغاز زندگی اجتماعی كودك
مهمترین مراحل تحول شخصیت اجتماعی كودكان از نظر مید :
جامعه پذیری
عوامل یا كارگزاران جامعه پذیری
عوامل دیگر
هدفهای جامعه پذیری
اجتماعی شدن
پاسخ به این سؤال كه آیا انسان اجتماعی است؟
گونه های اجتماعی شدن
تأثیر هنجار ها بر اجتماعی شدن فرد
اهداف اجتماعی شدن
عوامل اجتماعی شدن
خانواده
روابط همالان
مدارس
رسانه های همگانی
سایر عوامل اجتماعی شدن
باز اجتماعی شدن
روشهای پرورش مسئولیت پذیری و رشد عزت نفس
« فصل دوم »
چهارچوب عملی تحقیق
موضوع تحقیق
اهداف تحقیق
هدف کلی
هدف جزئی
طرح مسئله تحقیق
فرضیات
جامعه آماری
واحد آماری
روش نمونه گیری و حجم نمونه
روش تحقیق
تعاریف و مفاهیم
پیشینه تحقیق
مسئولیت آموزش ارزش ها وظیفه همه نیروهای تربیتی جامعه
نتایج پژوهش به شرح زیر بوده است :
« فصل سوم »
توصیف یافته های آماری
« فصل چهارم »
تجزیه و تحلیل داده ها و
آزمون فرضیات
« فصل اول »
مقدمه
آغاز زندگی اجتماعی كودك
مهمترین مراحل تحول شخصیت اجتماعی كودكان از نظر مید :
جامعه پذیری
عوامل یا كارگزاران جامعه پذیری
عوامل دیگر
هدفهای جامعه پذیری
اجتماعی شدن
پاسخ به این سؤال كه آیا انسان اجتماعی است؟
گونه های اجتماعی شدن
تأثیر هنجار ها بر اجتماعی شدن فرد
اهداف اجتماعی شدن
عوامل اجتماعی شدن
خانواده
روابط همالان
مدارس
رسانه های همگانی
سایر عوامل اجتماعی شدن
باز اجتماعی شدن
روشهای پرورش مسئولیت پذیری و رشد عزت نفس
« فصل دوم »
چهارچوب عملی تحقیق
موضوع تحقیق
اهداف تحقیق
هدف کلی
هدف جزئی
طرح مسئله تحقیق
فرضیات
جامعه آماری
واحد آماری
روش نمونه گیری و حجم نمونه
روش تحقیق
تعاریف و مفاهیم
پیشینه تحقیق
مسئولیت آموزش ارزش ها وظیفه همه نیروهای تربیتی جامعه
نتایج پژوهش به شرح زیر بوده است :
« فصل سوم »
توصیف یافته های آماری
« فصل چهارم »
تجزیه و تحلیل داده ها و
آزمون فرضیات
پرسشنامه
مقدمه
امروز جامعه در حال پیشرفت، نیازمند افرادی مسئول و خودكفا است و آموزش مسئولیت پذیری به كودكان نیازمند جوی خاص در خانه و مدرسه است.
بایستی شرایطی فراهم كرد تا كودكان و نوجوانان، ابزارهای نگرش و ارزشیابی پیدا كنند تا به كمك آنها بتوانند بهتر تصمیم گیری كنند. تصمیماتی كه آنان را در این دنیای پیچیده به سوی زندگی بارور و رضایت بخش رهنمون كند. انسانهای امروز بیش از بیش نیازمند پذیرش مسئولیت برای زندگی و سرنوشت خود هستند و این امر میسر نمی شود مگر اینكه مبنای آموزش و پرورش آنها مبتنی بر افزایش درك كودكان و نوجوانان در مورد نقش خود آنها به تعیین سرنوشت و ساخت كیفیت زندگیشان باشد و برای رسیدن به این اهداف، سعی و كوشش و برنامه ریزی دقیق لازم است.
همانطور كه می دانیم انسان اجتماعی متولد شده و از زمانی كه كودك به مادرش مهر می ورزد و یا به دیگران احساس عشق ، حد و یا دشمنی می كند ، اجتماعی است . روان شناسان تربیت اولیه را در شكل گیری شخصیت كودك بسیار مؤثر دانسته اند .
فروید اولین كسی كه نقش نخستین تربیت را در تشكیل شخصیت كودك عنوان كرد ، و جامعه شناسان را بر آن داشت تا از این دریچه به افراد و گذشتة آنان بنگرند و به تحصیل آن بپردازند . چرا كه شخصیت هر فرد از تركیب دو زمینه فطری و اكتسابی صورت می پذیرد . بدین معنا كه بعضی از خصوصیات زمینه وراث و ژنتیكی دارند و برخی از آنها اكتسابی است. رفع نیازهای زیستی نوزاد و گرفتن پستان مادر و مكیدن و شیرخوردن، خوابیدن و نظایر آن، به طور غریزی و بدون آموزش صورت می پذیرد. ولی در زمان اندك، زمانی كه كودك دست خود را برای گرفتن اشیاء ( خوب یا بد ، خطرناك و یا بی خطر ) دراز می كند، وقتی كه سراپا ایستاده آهنگ راه رفتن می كند، آموزش و پرورش اهمیّت و ضرورت خود را می نمایاند، در این موقع است كه مرحله ی یادگیری كودك آغاز می گردد. اساس یادگیری اجتماعی كودك كه با مشكلات آموزشی نیز توأم است. از وقتی شروع می شود كه با« دیگری »مواجه می گردد.یعنی اولین برخورد وی با افراد غیر از والدینش، یا افرادی چون خودش كه تا كنون در ذهن و تصورش نبوده است.
او نه پدر و مادرش است و نه اسباب بازی، بلكه او« دیگری » و بیگانه است. كودك در نخستین برخورد و با این« دیگری » اولین نیاز اجتماعی شدن را درك می كند . و با این احساس « زندگی اجتماعی » وی آغاز می گردد. در برابر این وضع جدید مبهوت و سرگردان می شود. نمی داند چه بكند و چه واكنشی از خود نشان دهد. بخندد ، گریه كند ، سازش نماید و یا تسلیم شود. احساس نیاز اجتماعی از طرفی در« خویشتن خود » و از طرف دیگر، كشمكش درونی ایجاد می كند و، واكنش پناه بردن به مادر را در وی می آفریند. كودك تا چهار سالگی در مرحلة سرگردانی و تزلزل تصمیم قرار دارد. تسلط بر دیگران را با همكاری با دیگران و شیر را با سازش در هم می آمیزد. چرا كه هنوز یادگیری انجام نشده و تجربة اجتماعی را كسب نكرده است او باید بعضی از بازتاب های اجتماعی را كه بكارگیری آنها لازمة زندگی اجتماعی است، و نیز اصول و قواعد رفتارهای لازم و مورد قبول اجتماع را از طریق خانواده و بعضی از نهادها بیاموزد.
در این صورت كه فرد با حفظ خویشتن خود شخص اجتماعی می شود و با جامعه و محیط اجتماعی خود روابط پیدا می كند این یادگیری اجتماعی به تدریج تا ۹ سالگی صورت می پذیرد و ادامه می یابد .
به عقیده مید كودك طی دو مرحله شخصیت اجتماعی و خودش شكل می گیرد كه عبارتند از مرحلة نمایشی و مرحله بازی . كودك در مرحلة نمایش نقشهای آدمهایی كه برایش مهمند ، مانند پدر ، مادر ، برادر ، یا خواهر را یاد می گیرد و از این طریق نقشهای متنوعی را به نمایش می گذارد و خودش را در نقشهای گوناگون می بیند كه در آینده بخشی از شخصیت و خود اجتماعی او را می سازند . اما در این مرحله ، كودك هر یك از این نقشها را به گونه ای جداگانه و بدون ارتباط متقابل آنها فرا می گیرد . هر كودكی برای آن كه ادراك یكپارچه تر و منسجمتری از خود و جامعه اش به دست آورد ، باید علاوه بر مرحلة نمایشی مرحلة بازی را نیز پشت سر گذارد تا به خود و شخصیت اجتماعی كاملی دست یابد . در این مرحله ، كودك چشم انداز فراگیری از نقشهای گوناگون اجتماعی را در قالب یك جامعیت یكپارچه و تعمیم یافته به دست می آورد و در نتیجه ، به ادراك منسجمتری از خود نیز دست می یابد .
همانطوریكه اشاره شد كلیه عناصر جامعه (از جمله گروههای اجتماعی، خرده گروهها و حتی كوچكترین عنصر آن یعنی فرد) به طور مستمر و مداوم در حال تغییر و تحول می باشند .
افراد جدیدی كه به جامعه می پیوندند (مثلاً نوزادان) ضرورتاً باید با هنجارها ،معیارها، ضوابط و ارزشهای اجتماعی و فرهنگی جامعه آشنا شده و خود را با آنها همساز و هماهنگ نمایند .فرایند و جریانی كه از طریق آن عناصر فرهنگی و اجتماعی به افراد جدید هر جامعه منتقل شده و در درون آن جایگزین می شوند را جامعه پذیری می نامند .
جامعه پذیری جریانی است كه الگوها ، مفاهیم اجتماعی ، ضوابط رفتاری ، زبان ، ارزشهای فرهنگی و هنجارهای گروهی را به افراد جامعه انتقال می دهد .
جامعه پذیری ، در جریان زندگی اجتماعی ، فرد را با كلیة مظاهر جامعه و زندگی اجتماعی هماهنگ می نماید و او را برای زندگی اجتماعی مهیا و مجهز می كند .
كودكی كه در یك جامعه متولد می شود ، از هر گونه شناخت از محیط پیرامون ( از جمله محیط اجتماعی ) تهی و خالی است . روابط او با والدین و اطرافیان ، بتدریج معیارها و مفاهیم زندگی اجتماعی را ( در ذهن ) او تعبیه می كنند و كودك را به موجودی اجتماعی و همساز با عناصر مختلف حیات اجتماعی تبدیل می نمایند . این جریان را جامعه پذیری می خوانند .
جامعه پذیری در هر جامعه یا از طریق نهادها و سازمانهای اجتماعی ، فرهنگی با برنامه ریزی و به طریقی هدفمند صورت می گیرد ( نظیر خانواده و مدرسه ) و یا به صورت خود بخودی ( غیر برنامه ریزی شده ) از طریق خود فرد بدست می آید ( از طریق گروههای همبازی و . . . ) .
فرآیند جامعه پذیری در بر گیرندة تأثیرات متفاوتی است كه در طول زندگی بر فرد وارد می آید مهمترین این تأثیرات عبارت است از تأثیر عوامل ( كارگزاران ) جامعه پذیری یعنی افراد ، گروه ها و نهادهای مهمی که وضعیت های ساختی را ، که جامعه پذیری درون آنها رخ می دهد ، فراهم می سازند . چهار عامل از عوامل یاد شده یعنی خانواده ، مدرسه ، گروه همسالان و وسایل ارتباط جمعی بویژه در جوامع نوین حائز اهمیت می باشند زیرا كه عوامل مذكور به طور مداوم و مؤثر بر هر كسی تأثیر می گذارند .
مدرسه عامل یا كارگزاری است كه رسماً توسط جامعه موظف به اجتماعی كردن نوجوانان در زمینة مهارتها و ارزشهای خاصی گردیده است .
در مجموعه مدرسه ، نوجوان برای اوّلین بار تحت نظارت مستقیم كسانی كه خویشاوند او نیستند قرار می گیرد . پس از این دیگر كودك در مدرسه به عنوان فردی مخصوص و شناخته شده محسوب نمی شود بلكه او اكنون یكی از افراد گروه دانش آموزان است و تابع همان مقررات و انتظاراتی است كه هر فرد دیگر تابع آنها می باشد .
موفقیتها یا شكستهای تحصیلی و چگونگی رفتار شخصی بخشی از سوابق رسمی و همیشگی فرد می شود و كودكان مدرسه ای می آموزند که خود را با همان معیار هایی که دیگران در مورد آنها بکار می برند ، ارزیابی کنند . مشاركت در زندگی مدرسه همچنین وابستگی و اتكای كودكان را به خانواده كاهش می دهد و ارتباطات جدیدی با جامعه بزرگتر كه ورای خانواده قرار دارد ،ایجاد می كنند.
علاوه بر عواملی كه بیان شد.ممكن است مردم تحت تأثیر عوامل دیگر جامعه پذیری مانند، گروههای مذهبی، سازمانهای جوانان و بعدها در زندگی تحت تأثیر شركتها ،كلوپها، جنبشهای سیاسی و خانه های سالمندان ، قرار گیرند.
دنیس رانگ:توجه را به مفهومی جلب كرده است كه تحت عنوان« فراسوی جامعه پذیری انسان » نامیده است یعنی این عقیده كه ما اندكی بیش از محصول قابل پیش بینی جامعه پذیری هستیم كه بطور یكنواخت و سازگار با نظم اجتماعی آشنا شده ایم . او خاطر نشان می سازد كه مردم غالباً احساس می كند تحت اجبار و فشار جامعه قرار دارند كه آنچه را مایل به انجام آن نیستند ، انجام دهند و این نشانة آن است كه جامعه پذیری كامل نیست .
